پيكاسو در سال ۱۹۴۰ به يك گروه مردمي ملحق شد و شمار زيادي از نمايشگاه‌هاي پيكاسو در طول زندگي اين هنرمند در سالهاي بعد از آن برگزار شد كه مهمترين آن‌ها در موزهٔ هنر مدرن نيويورك در سال ۱۹۳۹ و در پاريس در سال ۱۹۵۵ ايجاد شد. در ۱۹۶۱، اين نقاش اسپانيايي با ژاكلين روك (Jacqueline Roque) ازدواج كرد و به موگينس نقل مكان كرد. پابلو پيكاسو در آنجا خلق آثار با ارزش خود همانند نقاشي، طراحي، عكس‌هاي چاپي، سفال‌گري و مجسمه‌سازي را تا زمان مرگش يعني هشتم آوريل سال ۱۹۷۳ در موگينس فرانسه ادامه داد.
در سالهاي هشتاد يا نود سالگي، انرژي هميشگي دوران جوانيش بسيار كمتر شده بود و بيشتر خلوت مي‌گزيد. همسر دوم او ژاكلين روك به جز مهمترين ملاقات كنندگانش و دو فرزند پيكاسو، كلاد و پالوما (Claude and Paloma) و دوست نقاش سابقش، فرانسواز ژيلو به كس ديگر اجازهٔ ملاقات با او را نمي‌داد. گوشه‌گيري پابلو پيكاسو بعد از عمل جراحي پروستات در سال ۱۹۶۵ بيشتر شد و با اختصاص دادن تمام نيرويش به كار، در كشيدن تابلو جسورتر گشت و از سال ۱۹۶۸ تا سال ۱۹۷۱ سيل عظيم نقاشي‌هايش و صدها قلم‌زني بشقاب مسي در معرض ديد عموم قرار گرفت. اين آثارش در اين زمان توسط بسياري از روياپردازان ناديده گرفته شد به طوريكه داگلاس كوپر، آثار پاياني او را به عنوان آثار يك پيرمرد عصباني در اتاق مرگ ناميد. پيكاسو همچنين مجموعه‌اي قابل توجه از آثار ديگر نقاشان معروف هم دورهٔ خود مانند آنري ماتيس را نگهداري مي‌كرد و چون هيچ وصيت‌نامه‌اي در زمان مرگش نبود به عنوان ماليات ايالتي فرانسه، بعضي از آثار و مجموعه‌هاي او به دولت داده شد.
پيكاسو در سال ۱۹۴۰ به يك گروه مردمي ملحق شد و شمار زيادي از نمايشگاه‌هاي پيكاسو در طول زندگي اين هنرمند در سالهاي بعد از آن برگزار شد كه مهمترين آن‌ها در موزهٔ هنر مدرن نيويورك در سال ۱۹۳۹ و در پاريس در سال ۱۹۵۵ ايجاد شد. در ۱۹۶۱، اين نقاش اسپانيايي با ژاكلين روك (Jacqueline Roque) ازدواج كرد و به موگينس نقل مكان كرد. پابلو پيكاسو در آنجا خلق آثار با ارزش خود همانند نقاشي، طراحي، عكس‌هاي چاپي، سفال‌گري و مجسمه‌سازي را تا زمان مرگش يعني هشتم آوريل سال ۱۹۷۳ در موگينس فرانسه ادامه داد.
در سالهاي هشتاد يا نود سالگي، انرژي هميشگي دوران جوانيش بسيار كمتر شده بود و بيشتر خلوت مي‌گزيد. همسر دوم او ژاكلين روك به جز مهمترين ملاقات كنندگانش و دو فرزند پيكاسو، كلاد و پالوما (Claude and Paloma) و دوست نقاش سابقش، فرانسواز ژيلو به كس ديگر اجازهٔ ملاقات با او را نمي‌داد. گوشه‌گيري پابلو پيكاسو بعد از عمل جراحي پروستات در سال ۱۹۶۵ بيشتر شد و با اختصاص دادن تمام نيرويش به كار، در كشيدن تابلو جسورتر گشت و از سال ۱۹۶۸ تا سال ۱۹۷۱ سيل عظيم نقاشي‌هايش و صدها قلم‌زني بشقاب مسي در معرض ديد عموم قرار گرفت. اين آثارش در اين زمان توسط بسياري از روياپردازان ناديده گرفته شد به طوريكه داگلاس كوپر، آثار پاياني او را به عنوان آثار يك پيرمرد عصباني در اتاق مرگ ناميد. پيكاسو همچنين مجموعه‌اي قابل توجه از آثار ديگر نقاشان معروف هم دورهٔ خود مانند آنري ماتيس را نگهداري مي‌كرد و چون هيچ وصيت‌نامه‌اي در زمان مرگش نبود به عنوان ماليات ايالتي فرانسه، بعضي از آثار و مجموعه‌هاي او به دولت داده شد.
سبك و تكنيك